فناء فیالله و محو در معشوق
در قضیه عاشورا و کربلا، از لحظه اول تا لحظه آخر، دعا و ذکر و توسل و تضرع و وعدهی لقای الهی است.
یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است. وقتی شما به بافت اصلی این حادثه حماسی نگاه می کنید، می بینید که عرفان هست، معنویت هست، تضرع و روح دعای عرفه است.
شاید بشود قاطعانه گفت که همین معنویت و عرفان و توسل و فناء و محو در معضوق و ندیدن خود در مقابل اراده ذات مقدس ربوبی است که ماجرای عاشورا را هم اینطور با عظمت و پرشکوه و ماندگار کرده است...
به عبارت دیگر این جانب اول - یعنی جانب جهاد و شهادت - آفریده و مخلوق آن جانب دوم است؛ یعنی همان روح عرفانی و معنوی
خیلی ها مومنند و می روند مجاهدت می کنند، به شهادت هم میرسند اما یک شهادت هم هست که بیش از روحایمان؛ از یک دل سوزان، از یک روح مشتعل و بیتاب در راه خدا و در محبت پروردگار و غرقه در ذات و صفات الهی سرچشمه میگیرد.
اینگونه مجاهدتی، طعم دیگری پیدا میکند. این حال دیگری میبخشد. این، اثر دیگری در تکوین میگذارد.
بیانات مقام معظم رهبری مدظلهالعالی ۱۳۷۶/۰۹/۱۳